2 Dywizja Litewsko-Białoruska







Ten artykuł dotyczy 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Zobacz też: 2 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}







































2 Dywizja Litewsko-Białoruska

Historia

Państwo

 II Rzeczpospolita
Sformowanie

1919
Rozformowanie

1921
Tradycje
Kontynuacja

29 Dywizja Piechoty (II RP)
Dowódcy
Pierwszy
gen. Józef Lasocki
Działania zbrojne

wojna polsko-bolszewicka
Organizacja

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko
Rodzaj wojsk

Piechota

2 Dywizja Litewsko-Białoruska (2 DLB) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.




Spis treści






  • 1 Historia dywizji


  • 2 Ordre de Bataille


  • 3 Obsada personalna Dowództwa


  • 4 Bibliografia





Historia dywizji |


W październiku 1919 przeprowadzona została reorganizacja Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W jej wyniku utworzono dwie dywizje piechoty, którym nadano numery 1 i 2. Każda z dywizji składała się z dwóch brygad i czterech pułków piechoty. W skład 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej włączone zostały pułki strzelców: białostocki, lidzki i kowieński z dotychczasowej Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W okresie luty-kwiecień 1920 sformowany został Słucki Pułk Strzelców, który włączono w struktury dywizji.


2 DLB zajmowała pozycje na granicy polsko-litewskiej. W wyniku bolszewickiej ofensywy z lipca 1920 roku została częściowo rozproszona i wepchnięta w terytorium litewskie. Próbowała przejść na Suwalszczyznę, ale w większości została otoczona przez Litwinów i internowana. Odtworzona na tyłach frontu.


Po buncie Żeligowskiego III Brygada weszła w skład Korpusu Wojsk Litwy Środkowej, jako jej 3 Dywizja. W tym samym czasie pułki IV Brygady pozostawały na obszarze kraju.


12 października 1921 pułki strzelców przemianowane zostały na pułki piechoty. Słucki i Białostocki Pułki Strzelców, jako 78 i 79 Pułki Piechoty weszły w skład 20 Dywizji Piechoty z miejscem postoju dowództwa w garnizonie Baranowicze. Trzecim pułkiem 20 DP został 80 Pułk Piechoty, który jako Nowogródzki Pułk Strzelców wchodził w skład 1 DLB, a później 2 Dywizji Korpusu Wojsk Litwy Środkowej.


Lidzki i Kowieński Pułki Strzelców, jako 76 i 77 Pułki Piechoty, podporządkowane zostały odpowiednio dowódcom 29 i 19 Dywizji Piechoty.



Ordre de Bataille |


Dowództwo 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej


III Brygada Litewsko-Białoruska




  • Lidzki Pułk Strzelców (76 Pułk Piechoty)


  • Kowieński Pułk Strzelców (77 Pułk Piechoty)


IV Brygada Litewsko-Białoruska




  • Słucki Pułk Strzelców (78 Pułk Piechoty)


  • Białostocki Pułk Strzelców (79 Pułk Piechoty)



Obsada personalna Dowództwa |


Dowódcy dywizji:



  • gen. ppor. Józef Lasocki (X - XI 1919)

  • gen. ppor. Mikołaj Osikowski (IX 1920 - IX 1921 → dowódca 29 DP)

  • ppłk Bolesław Waśkiewicz (1921)


Szefowie sztabu:



  • ppłk SG Jan Kubin (do 18 I 1920)

  • mjr SG Antoni Jakubski (26 VII - 12 VIII 1920 → szef sztabu 5 Armii)

  • mjr SG Władysław Powierza (III - V 1921)


Oficerowie sztabu:


  • dowódca żandarmerii - ppor. Czesław Józef Niekraszewicz


Bibliografia |



  • Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.




這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna