Egftnjytyk

Ten artykuł dotyczy 45 Dywizji Piechoty okresu II RP. Zobacz też: 45 Dywizja Piechoty – stronę ujednoznaczniającą.

45 Dywizja Piechoty
Historia
Państwo	II Rzeczpospolita
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
Dowódcy
Pierwszy	gen. bryg. Henryk Krok-Paszkowski
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	Armia „Kraków”

45 Dywizja Piechoty Rezerwowa, 45 DP (rez.) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.

Historia dywizji |

45 Dywizja Piechoty nie istniała w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” dywizja miała być sformowana w II rzucie mobilizacji powszechnej z wyjątkiem dowództwa i I batalionu 156 Pułku Piechoty Rezerwowego, które formowano w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym.

Dywizja pod dowództwem gen. bryg. Henryka Kroka-Paszkowskiego miała wejść w skład Grupy Operacyjnej „Bielsko” i stanowić odwód Armii „Kraków” w rejonie Wadowic. Oddziałów dywizji nie zdołano scalić w wielką jednostkę. Zaniechano formowania Kwatery Głównej 45 DP. Poszczególne oddziały i pododdziały walczyły oddzielnie.

154 Pułk Piechoty Rezerwowy walczył w składzie Grupy „Kielce”.

I batalion 155 Pułku Piechoty Rezerwowego został wysłany do rejonu Zawady Tarnowskiej jako odwód 24 DP. II batalion tego pułku walczył w składzie grupy gen. Dembińskiego, a III batalion brał udział w obronie linii Sanu. Następnie oba bataliony zostały rozbite pod Lwowem. Jeden batalion został odesłany do Grupy „Stryj”.

Dowództwo 156 Pułku Piechoty Rezerwowego z pododdziałami specjalnymi i I batalionem zostało skoncentrowane 3 września pod Łazanami koło Wieliczki jako kombinowany odwód Armii „Kraków”. Został później zadysponowany do osłony skrajnego prawego skrzydła Armii wespół z mobilizowanymi w alarmie trzema batalionami piechoty i dwiema bateriami artylerii 11 Karpackiej Dywizji Piechoty. W dniach 5 i 6 września brał udział w walkach pod Wiśniową ze zmotoryzowanym oddziałem wydzielonym z niemieckiej 4 Dywizji Lekkiej. Po południu dowódca pułku zawiadomił bataliony, że pułk jest okrążony przez Niemców i nakazał im samodzielnie przebijać się na Bochnię, dokąd sam odjechał. Wieczorem bataliony rozeszły się w różnych kierunkach, przemykając się lasami na tyłach wroga. Ostatecznie uległy oddzielnemu rozbiciu (pod Gdowem, Bochnią, Tarnowem i Rzeszowem) w dniach 7-9 września. Ppłk Walerian Józef Młyniec usiłował 7 września przedostać się do swoich batalionów, a gdy mu się nie udało, popełnił samobójstwo w nocy z 7 na 8 września.

I dywizjon 55 Pułku Artylerii Lekkiej działał w składzie Grupy Operacyjnej „Śląsk”, dwie baterie II dywizjonu w Grupie „Kielce”, a dwie baterie III dywizjonu – w Grupie „Sandomierz”.

Organizacja wojenna i obsada personalna dywizji |

Planowana organizacja wojenna i obsada personalna 45 DP (rez.) w kampanii wrześniowej. W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących oraz stanowiska służbowe oficerów dywizji zajmowane przed mobilizacją.

• 
  Kwatera Główna
  
  
  
  • 
    Dowództwo
    
    
    
    • dowódca dywizji – gen. bryg. Henryk Krok-Paszkowski
      
    
    
    • 
      dowódca piechoty dywizyjnej –
    
    
    • dowódca artylerii dywizyjnej – ppłk Karol Pasternak
      
    
    
    • dowódca saperów dywizyjnych –
    
    
    • dowódca kawalerii dywizyjnej –
    
    
    
    
  
  
  • 
    Sztab
    
    • 
      szef sztabu –
      
      
      
      • oficer operacyjny –
      
      
      • oficer informacyjny –
      
      
      • dowódca łączności –
      
      
      • 
        kwatermistrz –
      
      
      
      
    
    
  
  
  
  

• 
  154 Pułk Piechoty Rezerwowy
  
  
  
  • dowództwo pułku i pododdziały pozabatalionowe
    
    • dowódca pułku – ppłk. Aleksander Idzik
      
    
    
  
  
  • I batalion – mjr. Rudolf Mizgalewicz
  
  
  • II batalion – kpt. Wacław Kotłowski
  
  
  • III batalion – kpt. Jan Tyliński
  
  
  
  

• 
  155 Pułk Piechoty Rezerwowy
  
  
  
  • dowództwo pułku i pododdziały pozabatalionowe
    
    • dowódca pułku – ppłk Stanisław Kwapniewski
      
    
    
  
  
  • I batalion – mjr Wilhelm Polek
  
  
  • II batalion – kpt. Jan Rutkowski
  
  
  • III batalion – mjr Tadeusz Zarzycki
    
  
  
  
  

• 
  156 Pułk Piechoty Rezerwowy
  
  
  
  • dowództwo pułku i pododdziały pozabatalionowe (1 pspodh.)
    
    • dowódca pułku – ppłk Walerian Józef Młyniec
      
    
    
  
  
  • I batalion – mjr Karol Różycki (1 pspodh.)
  
  
  • II batalion – NN (12 pp)
  
  
  • III batalion – mjr Julian Hajnos (5 pspodh.)
  
  
  
  

• 
  55 Pułk Artylerii Lekkiej - ppłk A. Riedl


• 
  55 Batalion Saperów Typ IIb – kpt. Zenon Schreyer


• Szwadron Kawalerii Dywizyjnej


• Samodzielna Kompania Karabinów Maszynowych i Broni Towarzyszącej


• Kompania Kolarzy


• Sąd Polowy Nr 51 (KRU Kraków Powiat)

Bibliografia |

• Tadeusz Jurga: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939: organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. T. 7. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.


• Wacław Stachiewicz: Wierności dochować żołnierskiej : przygotowania wojenne w Polsce 1935-1939 oraz kampania 1939 w relacjach i rozważaniach szefa Sztabu Głównego i szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Warszawa: "Rytm", 1998. ISBN 83-86678-71-2.