60 Dywizja Piechoty (II RP)
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | płk art. Adam Epler | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | Piechota | |
Podległość | Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” |
60 Dywizja Piechoty (60 DP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP improwizowana w trakcie kampanii wrześniowej 1939.
Spis treści
1 Formowanie
2 Walki dywizji
3 Organizacja i obsada personalna
4 Uwagi
5 Bibliografia
Formowanie |
Dywizja nie występowała w organizacji pokojowej wojska. Powstała na początku drugiej dekady września 1939, na terenie Okręgu Korpusu Nr IX, jako Zgrupowanie „Kobryń” z oddziałów sformowanych w Ośrodkach Zapasowych 20 i 30 Dywizji Piechoty. Uzbrojenie dla niej dostarczyły autobusy warszawskie, przewożąc je z magazynów Centralnej Składnicy Uzbrojenia nr 2 w Stawach koło Dęblina.
Wchodziła w skład SGO „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga.
Walki dywizji |
Pierwszą walkę z oddziałami niemieckimi stoczyła 14 września w rejonie szosy z Kobrynia do Brześcia. 18 września broniła Kobrynia i wieczorem wycofała się na południe pod Dywin. Następnie maszerowała na zachód razem z innymi oddziałami „Grupy Poleskiej”.
28 września, w rejonie Włodawy, na polecenie gen. Kleeberga Dywizja „Kobryń” przeformowana została w 60 Dywizję Piechoty. Brała ona następnie udział we wszystkich walkach zgrupowania: 29-30 września stoczyła zwycięskie boje z wojskami sowieckimi pod Jabłoniem i Milanowem, 1 października podjęła marsz znad rzeki Bystrzyca przez Adamów i Gułów do lasów koło Hordzieżki, a następnie walczyła z Niemcami pod Serokomlą, 3 października przeszła do lasów na północ od Woli Gułowskiej, 5 października – wzmocniona Brygadą Kawalerii „Edward” uderzyła na cmentarz i klasztor w Woli Gułowskiej oraz na Helenów, a BKaw. „Edward” wsparta I/183 pp dokonała głębokiego rajdu na tyłach przeciwnika przez miejscowości Niedźwiedź, Budziska, Charlejów. Następnego dnia skapitulowała wraz z resztą zgrupowania.
Organizacja i obsada personalna |
- Dowództwo 60 Dywizji Piechoty
- dowódca – płk Adam Józef Aleksander Epler
dowódca piechoty dywizyjnej – ppłk dypl. w st. spocz. Tadeusz Śmigielski- dowódca artylerii dywizyjnej – mjr Stanisław Olechowski
szef sztabu – mjr Franciszek Ksawery Schoener
kwatermistrz – mjr Michał Leszczak[a]
- dowódca – płk Adam Józef Aleksander Epler
- 182 pułk piechoty – ppłk Franciszek Mieczysław Targowski
- 183 pułk piechoty – ppłk Władysław Seweryn
- 184 pułk piechoty – mjr Józef Edmund Żeleski
- samodzielny batalion 179 pułku piechoty – mjr Michał Bartula
- V dywizjon 20 pułku artylerii lekkiej – kpt. rez. Ludwik Łoś (dwie baterie 75 mm armat i dwie baterie 100 mm haubic)
- kawaleria dywizyjna – ppłk Anatol Dworenko-Dworkin („bałachowiec”)
- kompania przeciwpancerna motorowa – por. Czesław Malinowski
- kompania karabinów maszynowych nr 97 – ppor. Józef Socha
- kompania telefoniczna – por. Zygmunt Sikora
pluton żandarmerii nr 91 – ppor. Maksymilian Muszyński
Uwagi |
↑ Leszczak Michał (1896-1940), mjr piech., w KOP od 1936. Do mobilizacji dowódca baonu KOP „Borszczów”. W końcowych walkach kampanii wrześniowej, kwatermistrz 60 Dywizji Piechoty. Więzień obozu w Kozielsku. Zamordowany przez NKWD. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 730
Bibliografia |
- Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2
Adam Epler, Ostatni żołnierz polski kampanii roku 1939, reprint wydania z 1942, ARS-HIT Sp. z o.o. Centrum Wydawniczo-Handlowe, Warszawa 1989- Tadeusz Jurga: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939: organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. T. 7. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Jan Wróblewski, Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, ISBN 83-11-07699-6
|
|