Grzbiet Wschodni






Południowo-wschodnia część Grzbietu Wschodniego


Grzbiet Wschodni – pasmo górskie w Sudetach Środkowych, w Górach Bardzkich.




Spis treści






  • 1 Położenie


  • 2 Opis


  • 3 Budowa geologiczna


  • 4 Rzeźba


  • 5 Ochrona przyrody


  • 6 Turystyka


  • 7 Przypisy


  • 8 Bibliografia





Położenie |


Pasmo Grzbietu Wschodniego położone jest w południowo-wschodniej części pasma Gór Bardzkich między Przełomem Nysy Kłodzkiej na północnym zachodzie a Przełęczą Kłodzką na południowym wschodzie[1]. U wschodniego podnóża pociętego dolinami potoków położone jest Obniżenie Laskówki[2].



Opis |


Grzbiet Wschodni ma kształt pojedynczego ostro zarysowanego, niezbyt wysokiego pasma górskiego nie przekraczającego 800 m n.p.m.[1] Jego kulminację stanowi Ostra Góra (751 m n.p.m.) oraz Kłodzka Góra[1] (762,7) z Szeroką (765 m), ta ostatnia jest według najnowszych pomiarów najwyższym szczytem Gór Bardzkich[3].



Budowa geologiczna |


Budowa geologiczna Grzbietu Wschodniego jest zróżnicowana. Większą część obejmują skały metamorficzne należące do struktury bardzkiej[1]. Wśród nich występują apofizy granitoidów masywu kłodzko-złotostockiego, a na południu niewielkie fragmenty metamorfiku kłodzkiego[1].


Występują tu piaskowce, zlepieńce, łupki ilaste, mułowcowe, krzemionkowe i inne[1]. Poszczególne formacje skalne pochodzą z różnych okresów: kambru, ordowiku, syluru, dewonu i dolnego karbonu[1]. Skały metamorfiku kłodzkiego reprezentowane są przez łupki łyszczykowe, węglanowe oraz marmury (wapienie krystaliczne)[1].



Rzeźba |


Rzeźba grzbietu mimo niewielkich wysokości jest urozmaicona[1]. Grzbiet jest zwarty, zbocza pocięte są licznymi, głębokimi dolinami potoków, a poszczególne szczyty, oddzielone od siebie, wyraźnie zaznaczają się w linii grzbietowej[1].



Ochrona przyrody |


Większą część Grzbietu Wschodniego obejmuje Obszar chronionego krajobrazu Gór Bardzkich i Sowich[1]. Wzniesienia pokryte są lasami mieszanymi, miejscami o charakterze rzadko już spotykanej puszczy sudeckiej[1].



Turystyka |


Przez grzbiet wschodni prowadzi szlak turystyczny:



szlak turystyczny niebieski – niebieski fragment Europejskiego Długodystansowego Szlaku Pieszego E-3 z Barda do Lądka-Zdroju.


Przypisy |




  1. ↑ abcdefghijkl Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 12-23. ISBN 83-85773-04-5.


  2. ↑ Góry Bardzkie - opis pasma. naszesudety.pl. [dostęp 2016-04-26].


  3. ↑ Geoportal 2 Szeroka, mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2017-11-26] .



Bibliografia |




  • Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ​ISBN 83-85773-04-5​.


  • Praca zbiorowa; Mapa: Góry Bardzkie i Złote. Skala 1:60 000: Wyd. P.P.W.Kartogr. im. E.Romera; Warszawa/Wrocław 1993r.; nr BN PB 1005/94


  • W.Brygier; Przewodnik turystyczny; Sudety Wschodnie; Wyd. "Expres Map"; Warszawa 2007r.;​ISBN 978-83-60120-86-6​


  • K.Radwański, M.Szymczak; Atlas gór Polski. Sudety. Karpaty. Góry Świętokrzyskie; Wyd. ExpressMap; Warszawa 2008r.; ​ISBN 83-60120-64-1​




-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容