Konstantynów (województwo lubelskie)







Zobacz też: Konstantynów w innych znaczeniach tego słowa.


















































Konstantynów






Herb
Herb Konstantynowa


Konstantynów

Państwo

 Polska

Województwo

lubelskie

Powiat

bialski

Gmina

Konstantynów

Liczba ludności (2011)
1519[1][2]

Strefa numeracyjna
83

Kod pocztowy
21-543[3]

Tablice rejestracyjne
LBI

SIMC
0014456[4]


Położenie na mapie gminy Konstantynów


Mapa lokalizacyjna gminy Konstantynów

Konstantynów

Konstantynów






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

Konstantynów

Konstantynów






Położenie na mapie województwa lubelskiego


Mapa lokalizacyjna województwa lubelskiego

Konstantynów

Konstantynów






Położenie na mapie powiatu bialskiego


Mapa lokalizacyjna powiatu bialskiego

Konstantynów

Konstantynów





Ziemia52°12′28″N 23°05′07″E/52,207778 23,085278

Strona internetowa miejscowości

Konstantynów (dawniej Kozierady) – dawne miasto ( 1729–1870), obecnie wieś gminna w Polsce położona w województwie lubelskim[4][5], w powiecie bialskim, w gminie Konstantynów, na skrzyżowaniu dróg 698 i 811.


Miejscowość jest siedzibą gminy Konstantynów.


Miasto prywatne posiadało prawo miejskie w 1729 roku, położone było w ziemi mielnickiej województwa podlaskiego[6]. Do 1932 roku istniał powiat konstantynowski z siedzibą w Janowie Podlaskim, a w latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą gminy Zakanale. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.




Spis treści






  • 1 Części wsi


  • 2 Historia


  • 3 Wspólnoty wyznaniowe


  • 4 Zobacz też


  • 5 Przypisy


  • 6 Bibliografia


  • 7 Linki zewnętrzne





Części wsi |


























Integralne części wsi Konstantynów[4][5]:
SIMC Nazwa Rodzaj
1021814 Czerwony Dwór część wsi
1022021 Sztab część wsi
1022044 Zamieście część wsi

Zamieście w wieku XIX było samodzielną wsią[7].



Historia |




Pałac w Konstantynowie


Pierwsze wzmianki o Kozieradach pochodzą z roku 1452 – wtedy to Witold Aleksander i Jakub z Trzebini zakupili od szlachcica Świętosława majątek, który tenże otrzymał w spadku. Następnie miejscowość stanowiła własność rodu Bohowitynów Bohowitynowiczów, a potem kolejno książąt Szujskich i rodziny Sierzputowskich.


W 1616 dobra Kozierady kupił wojewoda podlaski Stanisław Warszycki. W 1617 zapisał je swoim bratankom Adamowi i Stanisławowi Warszyckim. W 1660 wieś była miejscem koncentracji wojsk polskich pod dowództwem Stefana Czarnieckiego przed wyprawą na wojnę moskiewską. W trakcie tego postoju doszło m.in. do pojedynku pomiędzy Janem Chryzostomem Paskiem a braćmi Nuczyńskimi i Marcjanem Jasińskim, co opisał w swoich WikiźródłaPamiętnikach.


W 1669 córka wojewody sandomierskiego Michała Warszyckiego,Teresa, wniosła część dóbr w wianie do małżeństwa z Janem Chryzostomem Pieniążkiem, wojewodą sieradzkim. Natomiast w 1700 córka Teresy z Warszyckich i Jana Pieniążków - Maria Kazimiera, wniosła je w posagu Karolowi Juliuszowi hr. Siedlnickiemu[8]. Ich syn – Karol Józef Odrowąż Sedlnicki w 1729 roku zmienił nazwę miejscowości na Konstantynów na cześć swojej żony – Konstancji z Branickich i lokował tu miasto; ponadto wystarał się o przywilej urządzania jarmarków. W 1744 Siedlicki wybudował tu pałac w stylu baroku saskiego otoczony parkiem.


W końcu XVIII wieku dobra konstantynowskie o ponad 600 włókach nabył ówczesny wojewoda podlaski Tomasz Walerian Aleksandrowicz i w rodzinie Aleksandrowiczów pozostały one do końca XIX wieku, gdy nabyli je Plater-Zyberkowie. Około 1840 pałac został przebudowany z inicjatywy Stanisława Aleksandrowicza pod kierunkiem prawdopodobnie Franciszka Jaszczołda w stylu neogotyku angielskiego wraz z rozległym angielskim parkiem krajobrazowym.


W 1869 miasteczko utraciło prawa miejskie podobnie jak wiele innych w Królestwie Polskim w ramach carskich represji za powstanie styczniowe. W 2 połowie XIX wieku powstały murowane zabudowania folwarczne, a w 1905 zabudowania administracji dóbr. W latach 1907-1909 z fundacji Stanisława Plater-Zyberka wzniesiono tu kościół parafialny pw. św. Elżbiety w stylu neogotyckim, pierwszy w miejscowości, gdyż do tej pory istniała tu tylko cerkiew. Cerkiew konstantynowska wzmiankowana była już w XV wieku, zachowana obecnie pochodzi z 1834 roku, przebudowana w okresie międzywojennym na szkołę. Około 1 km za miejscowością w Zakanalu znajduje się nieużywany cmentarz prawosławny z XIX/XX wieku.



 Osobny artykuł: Cerkiew Opieki Matki Bożej w Konstantynowie.

W końcu XIX wieku Konstantynów był osadą targową o około 2000 mieszkańców. W latach 1867-1932 istniał powiat konstantynowski, początkowo w guberni siedleckiej, potem w województwie lubelskim, z siedzibą Janowie Podlaskim. Powiat został tak nazwany z uwagi na istniejący już powiat janowski z siedzibą w Janowie Lubelskim. W 1909 85% spośród 2300 mieszkańców Konstantynowa stanowili Żydzi. Jedyną pamiątką po tej społeczności, zniszczonej w czasie II wojny światowej, jest tablica informacyjna w miejscu zniszczonego kirkutu, obok czynnego cmentarza katolickiego.


W centrum wsi znajduje się pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego odsłonięty pierwotnie w okresie międzywojennym dla uczczenia pobytu marszałka w Konstantynowie, zrekonstruowany w roku 1995.


W latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą gminy Zakanale, kiedy to w miejsce gmin utworzono gromady. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego i reaktywowano dawną gminę Zakanale pod nazwą gmina Konstantynów w roku 1973.



Wspólnoty wyznaniowe |


Kościół rzymskokatolicki:


  • parafia św. Elżbiety Węgierskiej


  • Świadkowie Jehowy:

  • zbór[9].


Zobacz też |


  • Cmentarz żydowski w Konstantynowie


Przypisy |




  1. Portal polskawliczbach.pl


  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-06-19].


  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-06-11].


  4. abc TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 23.04.2015].


  5. ab Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 23.04.2015]. 


  6. Józef Maroszek, Rzemiosło w miastach podlaskich, w: Studia nad produkcją rzemieślniczą w Polsce (XIV–XVIII w.), Maria Kwapień, Józef Maroszek, Andrzej Wyrobisz, Wrocław 1976, s. 97.


  7. Zamieście 1(3) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIV: Worowo – Żyżyn. Warszawa 1895.


  8. J. Geresz, Z dziejów Konstantynowa i okolic, 2009, s. 13-30


  9. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-05-11] .



Bibliografia |


  • Rafał Zubkowicz, Elena Vetrova, Aleksandr Pańko, Andriej Abramczuk: Biała Podlaska – Brześć. Niedokryty wschód. Kraków: Amistad Sp. z.o.o – Program PolskaTurystycza.pl, 2008, s. 104-106. ISBN 978-83-7560-023-0.


Linki zewnętrzne |



  • Historia Konstantynowa


  • Konstantynów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa 1883.








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna