Lasocin (powiat opatowski)







Ten artykuł dotyczy miejscowości w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.















































Lasocin






Herb
Herb Lasocina


Kościół w Lasocinie
Kościół w Lasocinie

Państwo

 Polska

Województwo

świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Ożarów

Liczba ludności (2005)
318

Strefa numeracyjna
(+48) 15

Kod pocztowy
27-530[1]

Tablice rejestracyjne
TOP

SIMC
0802627


Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego


Mapa lokalizacyjna województwa świętokrzyskiego

Lasocin

Lasocin






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

Lasocin

Lasocin





Ziemia50°53′49″N 21°45′26″E/50,896944 21,757222

Lasocin – dawne miasto, obecnie wieś sołecka[2] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Ożarów[3][4]. Prawa miejskie w latach 1547-1869. Do 1954 roku siedziba gminy Lasocin.




Spis treści






  • 1 Położenie


  • 2 Historia


  • 3 Zabytki


  • 4 Zobacz też


  • 5 Przypisy


  • 6 Bibliografia


  • 7 Linki zewnętrzne





Położenie |


Lasocin położony jest na Przedgórzu Iłżeckim, pośród pagórków i wąwozów. Znajduje się 7 km na północny wschód od Ożarowa – w kierunku doliny Wisły, w odległości 5 km od brzegu rzeki. Dwa kilometry na południe od miejscowości przebiega droga krajowa nr 74 z Kielc do Zamościa. Lasocin leży na trasie szlak rowerowy zielony zielonego szlaku rowerowego im. Witolda Gombrowicza.


Na wschód od miejscowości położone jest pasmo stosunkowo wysokich wzgórz nazywanych Górami Lasockimi. Zbudowane są one opoki kredowej i porośnięte lasem. W wąwozie położonym nieopodal wzgórza nazywanego Łysą Górą znajduje się stary kamieniołom.


W skład wsi wchodzi kilka części: Błonia, Kolonie Lasocińskie, Nowy Lasocin i Lasocin Poduchowny. W Lasocinie znajdują się także obiekty fizjograficzne, pola o nazwach: Dąbrówki, Gorzków, Maziary, Niwa, Plebanka, Sztandar, Ścięgna, Wietrzne Górki, Zapiecek, Zapusta, Zapusta Kolonia oraz las o nazwie Poręba.


W osadzie znajduje się rynek oraz kilka ulic: Biedrzychowska, Błonie, Dębińska, Dolna, Ożarowska, Tarłowska i Zapłocie. Funkcjonują tu: publiczna szkoła podstawowa, biblioteka, kilka sklepów oraz małych firm.



Historia |


Lasocin lokowany został w 1547 r. przez Andrzeja Lasockiego[5], podkomorzego lubelskiego. Miasto powstało na „surowym korzeniu” – na gruntach leśnych sąsiedniej wsi Dębno. Lasocin lokowany był na prawie niemieckim. Przywilej lokacyjny wydał na prośbę Lasockiego król Zygmunt August.


Miejscowość związana także z działalnością braci polskich. Szerzyli oni swoje idee do 1592 r.[6]
Po Lasockich kolejnymi właścicielami miasteczka byli Oleśniccy. W 1629 roku właścicielem miasta w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego był Mikołaj Oleśnicki[7]. Około 1662 r. Zbigniew Oleśnicki, kasztelan wiślicki i starosta opoczyński ufundował tu kościół. We wcześniejszym okresie Lasocin należał do nieistniejącej współcześnie parafii w Dębnie. W miasteczku mógł też znajdować się zbór protestancki. 20 sierpnia 1664 r. kościół został konsekrowany przez biskupa Mikołaja Oborskiego. Do nowej świątyni przeniesiono wyposażenie kościoła z Dębna.


W XVII w. osada była kolejno własnością rodów: Oleśnickich, Fedorowiczów, Zubińskich i Denhoffów. W XIX w. Lasocin należał do rodziny Wierzbickich.


Mieszkańcy miasta utrzymywali się głównie z rolnictwa. W połowie XVIII w. niektórzy mieszkańcy Lasocina pracowali jako drwale i tracze. Z lasów znajdujących się wokół miasta pozyskiwano drzewo, używane do produkcji szkut – statków budowanych w pobliskim Sulejowie, gdzie znajdował się port rzeczny na Wiśle.


W XIX w. miasto było ważnym ośrodkiem tkactwa. Działało tu kilkadziesiąt warsztatów wyspecjalizowanych w produkcji płótna grubego. W 1869 r. Lasocin utracił prawa miejskie. Osada pełniła jednak nadal funkcję lokalnego ośrodka administracyjnego, aż do likwidacji gromady po II wojnie światowej.


Pod koniec XIX i na początku XX w. w Lasocinie zaczęła się osiedlać ludność żydowska. W latach 1935-1941 było tu ogółem 70 Żydów. Zajmowali oni w większości domy przy Rynku. Trudnili się głównie handlem. U rodziny Raportów znajdował się też dom modlitwy oraz szkoła żydowska. W 1941 r. lasocińscy Żydzi zostali przesiedleni do zbiorczego getta w Ożarowie, a po jego likwidacji w 1942 r. do obozu koncentracyjnego w Treblince, gdzie zostali zamordowani.


W latach 1975–1998 Lasocin administracyjnie należał do województwa tarnobrzeskiego.



Zabytki |




  • Neoromański kościół pw. św. Michała Archanioła, wybudowany w latach 1930-1952 na miejsce starszego, drewnianego kościoła, przeniesionego do wsi Stodoły w 1952 r. Obok kościoła stała drewniana dzwonnica, rozebrana w 2006 r. W kościele znajdują się niektóre z barokowych i rokokowych obrazów, rzeźb i sprzętów przeniesionych ze starszej świątyni. Barokowy ołtarz główny z rzeźbami aniołów, pochodzi z 1700 r. Znajduje się na nim obraz Michała Archanioła z początku XVIII w.


  • Późnobarokowa rzeźba św. Jana Nepomucena na przykościelnym cmentarzu

  • Figura Chrystusa Frasobliwego z XIX w.

  • Drewniana chata z XIX w. z czterospadowym dachem, krytym strzechą. Znajduje się przy wyjeździe z Lasocina w stronę Biedrzychowa.

  • Cmentarz parafialny założony w XIX w. Znajdują się na nim rzeźby i krucyfiksy z XIX i początku XX w. pochodzące w większości z miejscowych warsztatów kamieniarskich. Niektóre z rzeźb są autorstwa kamieniarzy janikowskich, kunowskich oraz radomskich. Wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.549 z 14.06.1988)[8].



Zobacz też |


  • Parafia św. Michała Archanioła w Lasocinie


Przypisy |




  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 05.04.2015].


  2. Jednostki organizacyjne gminy Ożarów. Urząd Gminy Ożarów. [dostęp 11.04.2015].


  3. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 11.04.2015].


  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 20.03.2015]. 


  5. Lasocin 1(4) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa 1884.


  6. Józef Szymański, Szlakiem Braci Polskich.Przewodnik turystyczny po Kielecczyźnie., Kielce 1962, s. 151.


  7. Własność ziemska w powiecie sandomierskim w roku 1629, w:Przegląd Nauk Historycznych 2012, r. XI, Nr 2, s. 51.


  8. Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie. 2018-09-30. s. 39. [dostęp 2015-12-09].



Bibliografia |


  • Józef Myjak, W krainie białych skał i lessu. Monografia krajoznawcza miasta i gminy Ożarów, PAIR Sandomierz 2005, ​ISBN 83-86436-58-1​.


Linki zewnętrzne |



  • Lasocin (4) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa 1884.






這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna