Kompania graniczna KOP „Bakszty Małe”




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
































Kompania graniczna KOP „Bakszty Małe”


Historia

Państwo
 II Rzeczpospolita
Sformowanie
 1924
Rozformowanie
 1939
Organizacja
Dyslokacja
Bakszty Małe[a]

Formacja
Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość
batalion KOP „Krasne”



Rozmieszczenie batalionu KOP „Krasne” w 1931


Kompania KOP Bakszty Małe w 1934.png

Kompania graniczna KOP „Bakszty Małe” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Służba graniczna


  • 3 Walki kompanii w 1939


  • 4 Struktura organizacyjna


  • 5 Dowódcy kompanii


  • 6 Uwagi


  • 7 Przypisy


  • 8 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924 roku, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza sformowano 10 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 11 kompanię graniczną KOP[3]. W listopadzie 1936 roku kompania liczyła 2 oficerów, 8 podoficerów, 4 nadterminowych i 82 żołnierzy służby zasadniczej[b].
W 1939 roku 3 kompania graniczna KOP „Bakszty Małe” podlegała dowódcy batalionu KOP „Krasne”[4].



 Osobny artykuł: kompania graniczna KOP.


Służba graniczna |


Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[5]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[6].


3 kompania graniczna „Bakszty” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 30 kilometrów 110 metrów[7]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Słobódka” i „Czyrewicze” z komendantury „Manuły”[8].


Kompanie sąsiednie:


  • 2 kompania graniczna KOP „Bryckie” ⇔ 1 kompania graniczna KOP „Dubrowa” – 1928[9], 1929[10], 1931[8], 1932[11], 1934[12], 1938[13]


Walki kompanii w 1939 |


17 września 1939 o 3:30 została zaatakowana 3 kompania graniczna „Bakszty Małe”. Załoga strażnicy „Budźki” broniła się prawie godzinę, a jej opór złamano o 4:25. Do niewoli dostało się 6 żołnierzy, napastnicy mieli jednego zabitego i jednego rannego. Do godz. 5:35 walczyła załoga strażnicy „Bakszty Małe”. Po stronie polskiej miało zginąć 2 oficerów, zaś pięciu odnieść ciężkie rany. Sowieci wzięli do niewoli 25 żołnierzy. Ich straty wyniosły 2 ciężko i jeden lekko ranny[14].


Rano 18 września, w trakcie próby zniszczenia mostu na Berezynie, kompania została zaatakowana przez batalion rozpoznawczy sowieckiej 6 BPanc. Do niewoli dostało się 9 żołnierzy, w tym 2 oficerów[15].



Struktura organizacyjna |









































Struktura organizacyjna kompanii granicznej KOP „Bakszty Małe”
Lata
1928 – 1934[9][10][8][11][12][c]
1938[13]
17 września 1939[16]
Strażnice
 (41)[17]strażnica KOP „Budźki”[d]
strażnica KOP „Budźki”
 1 strażnica KOP „Buźki”[e]
(42)[3]strażnica KOP „Klimonty”[f]
 -
 -

strażnica KOP „Bakszty Wielkie”[g]
strażnica KOP „Bakszty Małe”[h]
 2 strażnica KOP „Bakszty Małe”
(44)[18]strażnica KOP „Radoszkowice”[i]
strażnica KOP „Radoszkowice”
 3 strażnica KOP „Radoszkowice”[j]
Inne

pluton odwodowy


Dowódcy kompanii |



  • kpt. Bolesław II Kowalski (był 30 IX 1928 − 20 IV 1930) → odszedł do 39 pp [19]

  • kpt. Karol Nałęcki (15 IV 1930 −)[19]

  • kpt. Stanisław Rawa[k] (– 1939)



Uwagi |




  1. ↑ folwark Bakszty Małe, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych


  2. ↑ Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 366


  3. ↑ W 2000 roku Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 roku odnoszą się do stanu sprzed 1937 roku → Szubański 2000 ↓, s. 87. Wymienił następujące strażnice: „Zalesie”, „Klimonty” i „Bakszty” → Szubański 1993 ↓, s. 276


  4. ↑ zaścianek Bućki III, gmina Chocieńczyce, powiat wilejski, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych


  5. ↑ W komunikatach dyslokacyjnych występuje również jako Budźki → Komunikaty dyslokacyjne ↓


  6. ↑ wieś Klimonty, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych


  7. ↑ folwark Bakszty Wielkie, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych


  8. ↑ folwark Bakszty Małe, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych


  9. ↑ miasto Radoszkowice, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych


  10. ↑ W komunikatach dyslokacyjnych występuje również jako Radoszkowicze → Komunikaty dyslokacyjne ↓


  11. ↑ Stanisław Rawa (1900-1940), kpt. piech., w KOP od 1938. Do mobilizacji dowódca 3 kompanii granicznej „Bakszty Małe”. Przydział mobilizacyjny nieznany. Więzień obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 743



Przypisy |




  1. ↑ Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.


  2. ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.


  3. ↑ ab Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 12/25.


  4. ↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.


  5. ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.


  6. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.


  7. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 297.


  8. ↑ abc Szkice dyslokacyjne ↓.


  9. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 8/1928.


  10. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1929.


  11. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 19/1932.


  12. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 53/1934.


  13. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 84/1938.


  14. ↑ Cygan 2006 ↓, s. 97.


  15. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 227.


  16. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 307.


  17. ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 17/25.


  18. ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 13/25.


  19. ↑ ab Obsada oficerska bg „Krasne” ↓.



Bibliografia |



  • Wiktor Krzysztof Cygan: Kresy we krwi. Obrona północno-wschodniej Polski we wrześniu 1939. Warszawa: Espadon Publishing, 2006. ISBN 978-83-60786-00-0.

  • Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].


  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku, Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.Nieznane pola: 1.

  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 

  • Wykaz zmian stanu oficerów batalionu granicznego KOP „Krasne” w latach 1927-1934 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

  • Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

  • Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.





























































-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA...
閱讀完整內容

Rikitea

圖片
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Country   France Overseas collectivity   French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
閱讀完整內容

University of Vienna

圖片
"Vienna University" redirects here. For Vienna University of Economics and Business, see Vienna University of Economics and Business. University of Vienna Universität Wien Type Public Established 1365 Budget € 544 million [1] Rector Heinz Engl Academic staff 6,765 Administrative staff 3,106 Students 94,000 [2] Postgraduates 16,490 Doctoral students 8,945 Location Main building, Vienna , Austria 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Coordinates: 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Campus Urban Colors Blue and White           Affiliations Campus Europae, EUA, UNICA Website www.univie.ac.at/en Data as of 2016 [update] The University of Vienna (German: Universität Wien ) is a public university located in Vienna, Austria. It was founded by Duke Rudolph IV in 1365 and is one of the oldest universities in the Ge...
閱讀完整內容