Kompania graniczna KOP „Druja” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-łotewskiej.
Spis treści
1Geneza
2Formowanie i zmiany organizacyjne
3Służba graniczna
4Struktura organizacyjna
5Dowódcy kompanii
6Uwagi
7Przypisy
8Bibliografia
Geneza |
Do czasu zakończenia wojny polsko-bolszewickiej, czyli do jesieni 1920 roku, wschodnią granicę państwa polskiego wyznaczała linia frontu. Dopiero zarządzeniem z 6 listopada 1920 roku utworzono Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych[1]. W połowie stycznia 1921 roku zmodyfikowano formę ochrony granicy i rozpoczęto organizowanie Kordonu Granicznego Naczelnego Dowództwa WP. Obsadzony on miał być przez żandarmerię polową i oddziały wojskowe[2]. Latem 1921 roku ochronę granicy wschodniej postanowiło powierzyć Batalionom Celnym[3]. W Drui rozmieszczono dowództwo i pododdziały sztabowe 27 batalionu celnego.
W drugiej połowie 1922 roku przeprowadzono kolejną reorganizację organów strzegących granicy wschodniej[4]. 1 września 1922 bataliony celne przemianowano na bataliony Straży Granicznej[5]. W rejonie odpowiedzialności przyszłej kompanii granicznej KOP „Druja” służbę graniczną pełniły pododdziały 27 batalionu Straży Granicznej.
Już w następnym roku zlikwidowano Straż Graniczną, a z dniem 1 lipca 1923 roku pełnienie służby granicznej na wschodnich rubieżach powierzono Policji Państwowej[6].
W sierpniu 1924 roku podjęto uchwałę o powołaniu Korpusu Ochrony Pogranicza – formacji zorganizowanej na wzór wojskowy, a będącej w etacie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[7].
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W drugim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, w 1925 roku sformowano 19 batalion graniczny [8], a w jego składzie 1 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 roku kompania liczyła 2 oficerów, 7 podoficerów, 4 nadterminowych i 65 żołnierzy służby zasadniczej[b].
W 1939 roku 1 kompania graniczna KOP „Druja” nadal podlegała dowódcy batalionu KOP „Słobódka”[9].
Osobny artykuł: kompania graniczna KOP.
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[10]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[11].
1 kompania graniczna „Druja” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 25 kilometrów 900 metrów[12].
Sąsiednie kompanie graniczne:
3 kompania graniczna KOP „Obabie” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Leonpol” – 1931[13], 1932[14]
3 kompania graniczna KOP „Dundery” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Leonpol” – 1929[15], 1934[16], 1938[17]
Struktura organizacyjna |
Struktura organizacyjna kompanii granicznej KOP „Druja”
Lata
1929-1931[18][13]
1932-1934[19][20]
1938-1939[17][9]
Strażnice
strażnica KOP „Bałuje”
strażnica KOP „Bałuje”
strażnica KOP „Bałuje”?
strażnica KOP „Wiktorówka”
strażnica KOP „Wiktorówka”
-
strażnica KOP „Druja”
strażnica KOP „Druja”
strażnica KOP „Druja”
strażnica KOP „Ustrzeż”
strażnica KOP „Stajki”
strażnica KOP „Stajki”
Inne
pluton odwodowy
Dowódcy kompanii |
kpt. Konstanty Kisiel (był 30 IX 1928 − 5 XI 1928 → przeniesiony do 55 pp)[21]
kpt. Bronisław Rafalski (27 IV 1929 − 14 III 1931 → przeniesiony do 33 pp)[21]
kpt. Czesław Cierpicki (13 III 1931 − )[21]
wz. por. Jan Kozubek (− 1 I 1933)[21]
kpt. Mieczysław Strużanowski (1 I 1933 − 21 III 1934 → przeniesiony do batalionu KOP „Troki”)[21]
kpt. Jerzy Lewestam (22 III 1934 −)[21]
kpt. Marian Kucharski[c] (- 1939)
Uwagi |
↑miasteczko Druja, gmina Druja, powiat brasławski, województwo wileńskie
↑Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 365
↑Marian Kucharski, kpt. piech., w KOP od 1936 roku. Do mobilizacji dowódca 1 kompanii granicznej „Druja”. We wrześniu 1939 roku dowódca 1 kompanii piechoty III batalionu piechoty 3 pułku piechoty KOP. 23 września 1939 roku po kapitulacji pułku w Radoszynie – zaginął. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 728
Przypisy |
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 56-58.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 59-63.
↑Polak 1999 ↓, s. 6.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 76.
↑Prochwicz i Kępa 2003 ↓, s. 20.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 94-101.
↑Grochowski (red.) 1994 ↓, s. 7.
↑Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.
↑ abSzubański 2000 ↓, s. 88.
↑Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 293.
↑ abSzkice dyslokacyjne ↓.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 14 i 15/1932.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9 i 10/1929.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 52 i 54/1934.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 83/1938.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 52/1934.
↑ abcdefObsada oficerska bg „Słobódka” ↓.
Bibliografia |
Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Lech Grochowski (red.): Korpus Ochrony Pogranicza w 70 rocznicę powstania. Materiały z konferencji popularnonaukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1994.
Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T. 1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Wykaz zmian stanu oficerów batalionu granicznego KOP „Słobódka” w latach 1927-1934 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Korpus Ochrony Pogranicza
Dyslokacja KOP w 1938 • Dowództwo KOP • CSP KOP • dżand KOP
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
II Rzeczpospolita
