Kompania graniczna KOP „Hawrylczyce” Kompania graniczna KOP „Pieszczanka”
Historia
Państwo
II Rzeczpospolita
Sformowanie
1925
Rozformowanie
1939
Organizacja
Dyslokacja
Pieszczanka[a] Hawrylczyce[b]
Formacja
Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość
batalion KOP „Ludwikowo”
Kompania graniczna KOP „Hawrylczyce” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba graniczna
3Struktura organizacyjna
4Dowódcy kompanii
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 1600/tjn./O.de B/25, w drugim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, w terminie do 1 marca 1925 roku sformowano 15 batalion graniczny [1], a w jego składzie 3 kompanię graniczną KOP „Pieszczanka”. W 1930 roku kompania nadal podlegała dowódcy 15 batalionu KOP „Ludwikowo”[2].
W listopadzie 1936 roku kompania liczyła 2 oficerów, 9 podoficerów, 5 nadterminowych i 98 żołnierzy służby zasadniczej[c].
W 1939 roku 3 kompania graniczna KOP „Hawrylczyce” podlegała dowódcy batalionu KOP „Ludwikowo”[3].
Osobny artykuł: kompania graniczna KOP.
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[4]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[5].
3 kompania graniczna „Hawrylczyce” w 1935 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 18 kilometrów 200 metrów[6]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniała zastawa „Wieliczkowicze” z komendantury „Starobin”[7].
Kompanie sąsiednie:
2 kompania graniczna KOP „Przewłoka” ⇔ 1 kompania graniczna KOP „Rachowicze” – 1928[8], 1929[9], 1931[7], 1932[10], 1934[11]
2 kompania graniczna KOP „Przewłoka” ⇔ 2 kompania graniczna KOP „Grabów” – 1938[12]
Struktura organizacyjna |
Strażnice kompanii „Pieszczanka” w 1928[8]
strażnica KOP „Pieszczanka”[d]
strażnica KOP „Mysino”
strażnica KOP „Wiejno”
strażnica KOP „Dobre”
Strażnice kompanii „Pieszczanka” w latach 1929 – 1934[9][7][10][11]
strażnica KOP „Wilk”[e]
strażnica KOP „Mysino”
strażnica KOP „Wiejno”
strażnica KOP „Dobre”[f] (Dobro[11])
Strażnice kompanii „Hawrylczyce” w 1938[12]
strażnica KOP „Wilk”
strażnica KOP „Mysino”
strażnica KOP „Dobre”
strażnica KOP „Rachowicze”[g]
Organizacja kompanii „Hawrylczyce” 17 września 1939[13]:
dowództwo kompanii
pluton odwodowy
1 strażnica KOP „Wilk”
2 strażnica KOP „Mysino”
3 strażnica KOP „Dobre”
4 strażnica KOP „Chutor Rachowicze”
Dowódcy kompanii |
kpt. Czesław Kaptur[h] (- 1939)
Uwagi |
↑kolonia Pieszczanka, gmina Czuczewicze Wielkie, powiat łuniniecki, województwo poleskie
↑wieś Hawrylczyce, gmina Czuczewicze Wielkie, powiat łuniniecki, województwo poleskie
↑Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 367
↑kolonia Pieszczanka, gmina Czuczewicze Wielkie, powiat łuniniecki, województwo poleskie
↑kolonia Wilcza, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
↑osada Dobre, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
↑kolonia Rachowicze, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
↑Kaptur Czesław, kpt. piech., w KOP od 1938. Do mobilizacji dca 3 kompanii granicznej „Hawrylczyce”. Przydział mobilizacyjny nieznany. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 723
Przypisy |
↑Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.
↑Szubański 1993 ↓, s. 277.
↑Szubański 2000 ↓, s. 89.
↑Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 301.
↑ abcSzkice dyslokacyjne ↓.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 29/1932.
↑ abcKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 56/1934.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 89/1938.
↑Prochwicz 2003 ↓, s. 309.
Bibliografia |
Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Korpus Ochrony Pogranicza
Dyslokacja KOP w 1938 • Dowództwo KOP • CSP KOP • dżand KOP
Lanžov — gmina — Państwo Czechy Kraj hradecki Powiat Trutnov Kraina Czechy Powierzchnia 7,92 km² Populacja (2014) • liczba ludności 186 [1] Kod pocztowy 544 52 Szczegółowy podział administracyjny Liczba obrębów ewidencyjnych 4 Liczba części gminy 5 Liczba gmin katastralnych 2 Położenie na mapie kraju hradeckiego Lanžov Położenie na mapie Czech Lanžov 50°23′N 15°46′E / 50,386944 15,760833 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Portal Czechy Lanžov – gmina w Czechach, w powiecie Trutnov, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 186 mieszkańców [1] . Przypisy | ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2013 ( cz. ) . www.mvcr.cz. [dostęp 2014-08-23]. p • d • e Powiat Trutnov Batňovice Bernartice Bílá Třemešná Bílé Poličany Borovnice Borovnička Čermná Černý Důl Dolní Branná Dolní...
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Country France Overseas collectivity French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
Electric locomotive Škoda ChS4-109. The Moscow — Odessa train in Vinnytsia railway station. The Siemens ES64U4, is the current confirmed holder as the fastest electric locomotive at 357 km/h (222 mph) in 2006. An electric locomotive is a locomotive powered by electricity from overhead lines, a third rail or on-board energy storage such as a battery or a supercapacitor. Electric locomotives with on-board fueled prime movers, such as diesel engines or gas turbines, are classed as diesel-electric or gas turbine-electric and not as electric locomotives, because the electric generator/motor combination serves only as a power transmission system. Electric locomotives benefit from the high efficiency of electric motors, often above 90% (not including the inefficiency of generating the electricity). Additional efficiency can be gained from regenerative braking, which allows kinetic energy to be recovered during braking to put power back on the line. Newer electric locomotives ...