Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba graniczna
3Struktura organizacyjna
4Dowódcy kompanii
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych nr 1099 ze stycznia 1926 roku, w trzecim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 23 batalion graniczny[1], a w jego składzie 2 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 roku kompania etatowo liczyła 2 oficerów, 6 podoficerów, 3 nadterminowych i 62 żołnierzy służby zasadniczej[a]. W 1939 roku 2 kompania graniczna KOP „Hołny” podlegała dowódcy batalionu KOP „Sejny”[2].
Osobny artykuł: kompanie graniczne Korpusu Ochrony Pogranicza.
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[3]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[4].
2 kompania graniczna „Hołny Wolmera” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 26 kilometrów 700 metrów[5].
Sąsiednie kompanie graniczne:
1 kompania graniczna KOP „Wiżajny” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Kalety” – 1928[6]
4 kompania graniczna KOP „Puńsk” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Kalety” – 1938[7]
Struktura organizacyjna |
Strażnice kompanii w 1928[8]
strażnica KOP „Buraki”
strażnica KOP „Poluńce”
strażnica KOP „Borysówka”
strażnica KOP „Dusznica”
strażnica KOP „Hołny Mejera”[b]
Strażnica KOP „Hołny Wolmera”
strażnica KOP „Adelin”
Strażnice kompanii w 1929[9]
strażnica KOP „Buraki”
strażnica KOP „Borysówka”
strażnica KOP „Hołny Mejera”
Strażnica KOP „Hołny Wolmera”
Strażnice kompanii w latach 1932 – 1939[10][11][7][2]
strażnica KOP „Hołny Majera”[c]
strażnica KOP „Hołny Wolmera”[d]
strażnica KOP „Budwiec”[e][f]
Dowódcy kompanii |
kpt. piech. Zenon Jabłoński[g] (– 1939)
Uwagi |
↑Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 364
↑W komunikatach dyslokacyjnych występuje jako Hołny Majera → Komunikaty dyslokacyjne ↓
↑folwark Hołny Mejera, gminie Berżniki, powiat suwalski, województwo białostockie
↑folwark Hołny Wolmera, gmina Berżniki, powiat suwalski, województwo białostockie
↑W komunikatach dyslokacyjnych występuje jako Budwieć → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓
↑wieś Budwieś, gmina Giby, powiat suwalski, województwo białostockie
↑kpt. piech. Jabłoński Zenon ur. 22 grudnia 1904 roku. Podporucznik ze starszeństwem z 15 sierpnia 1927 roku w korpusie oficerów piechoty. Porucznik ze starszeństwem z 15 sierpnia 1929 roku. Oficer 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie, a następnie 21 pułku piechoty w Warszawie. W KOP od 1937 roku. Do mobilizacji dowódca 2 kompanii granicznej „Hołny Wolmera”. We wrześniu 1939 roku na dotychczasowym stanowisku. Internowany na Litwie. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 721. Rocznik Oficerski 1928 s. 23, 284. Rocznik Oficerski 1932 s. 115, 537.
Przypisy |
↑Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.
↑ abSzubański 2000 ↓, s. 88.
↑Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 289.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1928.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 81/1938.
↑Komunikaty dyslokacyjne ↓, s. 11/1928.
↑Komunikaty dyslokacyjne ↓, s. 11/1929.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1932.
↑Komunikaty dyslokacyjne ↓, s. 52/1934.
Bibliografia |
Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1929, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Korpus Ochrony Pogranicza
Dyslokacja KOP w 1938 • Dowództwo KOP • CSP KOP • dżand KOP
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
II Rzeczpospolita
