Kompania graniczna KOP „Chominka”




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




























Kompania graniczna KOP „Chominka”


Historia

Państwo
 II Rzeczpospolita
Rozformowanie
1939
Organizacja
Dyslokacja
Chominka[a]

Formacja
Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość
batalion KOP „Kleck”



Rozmieszczenie batalionu KOP „Kleck” w 1931


Kompania KOP Chominka w 1934.png

Kompania graniczna KOP „Chominka” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Służba graniczna


  • 3 Struktura organizacyjna


  • 4 Dwie kompanie graniczne KOP „Chominka” w 1939


  • 5 Dowódcy kompanii


  • 6 Uwagi


  • 7 Przypisy


  • 8 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924 roku, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza sformowano 9 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 2 kompanię graniczną KOP. Początkowo dowództwo stacjonowało w Kuncowszczyźnie. 23 kwietnia 1925 przedyslokowano odwód kompanijny do Chominki. W listopadzie 1936 roku kompania liczyła 2 oficerów, 8 podoficerów, 4 nadterminowych i 82 żołnierzy służby zasadniczej[b].


Latem 1937 roku, w wyniku realizacji drugiej fazy reorganizacji KOP „R.3”, przeorganizowano 2 kompanię graniczną „Chominka” na 2 kompanię graniczną „Woronino”[c] ze strażnicami „Kuncowszczyzna” i „Helenowo” oraz 1 kompanię graniczną „Chominka” ze strażnicami „Morocz” i „Kołki”[3]. Pluton odwodowy 2 kompanii granicznej „Woronino” rozmieszczono w koszarach 1 kompanii granicznej „Lubieniec”, a dowództwo tej kompanii w koszarach w Chomince wspólnie z dowództwem 1 kompanii granicznej „Chominka” baonu „Ludwikowo”[4].


Z dniem 19 stycznia 1938 dowódca KOP zarządzeniem nr L.4840/tj.og.org/37 zmienił nazwę strażnicy KOP „Morocz” na „Rybna”.



 Osobny artykuł: kompania graniczna KOP.


Służba graniczna |


Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[5]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[6].


2 kompania graniczna „Chominka” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 28 kilometrów 616 metrów[7]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniał zastawa „Staryna” z komendantury „Krasnaja Słoboda”[8].


Kompanie sąsiednie:


  • 1 kompania graniczna KOP „Lubieniec” ⇔ 2 kompania graniczna KOP „Wysiłek” – 1928[9], 1929[10], 1931[8], 1932[11], 1934[12], 1938[13]


Struktura organizacyjna |


Strażnice kompanii w latach 1928 – 1934[14][9][15][8][16][17]:



  • 133 strażnica KOP „Kuncowszczyzna”[d]

  • 134 strażnica KOP „Helenowo”[e]

  • 135 strażnica KOP „Morocz”[f][g]

  • 136 strażnica KOP „Kołki”[h][i]


Strażnice kompanii w 1938[13]



  • strażnica KOP „Kuncowszczyzna”

  • strażnica KOP „Helenowo”

  • strażnica KOP „Rybna”

  • strażnica KOP „Jastrzębów”



Dwie kompanie graniczne KOP „Chominka” w 1939 |


W 1939 roku dowództwa dwóch kompanii granicznych stacjonowały w Chomince.


2 kompania graniczna KOP „Chominka” („Woronino”) podlegała dowódcy batalionu KOP „Kleck”[18].


Organizacja kompanii 17 września 1939[18]:



  • dowództwo kompanii

  • pluton odwodowy

  • 1 strażnica KOP „Kuncowszczyzna”

  • 2 strażnica KOP „Helenowo”



1 kompania graniczna KOP „Chominka” podlegała dowódcy batalionu KOP „Ludwikowo”[18][19].


Organizacja kompanii 17 września 1939[18]:



  • dowództwo kompanii

  • pluton odwodowy

  • 1 strażnica KOP „Rybna”

  • 2 strażnica KOP „Jastrzębów”



Dowódcy kompanii |



  • kpt. Zygmunt Kledzik[j] (– 1939)

  • por. Lucjan Woronowicz[k] (– 1939)



Uwagi |




  1. ↑ nadleśnictwo Chominka, gmina Zaostrowiecze, powiat nieświeski, województwo nowogródzkie


  2. ↑ Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 367


  3. ↑ W literaturze przedmioty często nazywana od miejsca postoju strażnicą KOP „Chominka”.


  4. ↑ folwark Kuncowszczyzna, gmina Zaostrowiecze, powiat nieświeski, województwo nowogródzkie → Baza miejscowości kresowych


  5. ↑ zaścianek Helenowo, gmina Zaostrowiecze, powiat nieświeski, województwo nowogródzkie → Baza miejscowości kresowych


  6. ↑ Z dniem 19 stycznia 1938 roku dowódca KOP zarządzeniem nr L.4840/tj.og.org/37 zmienił nazwę strażnicy KOP „Morocz” na „Rybna”


  7. ↑ wieś Morocz, gmina Zaostrowiecze, powiat nieświeski, województwo nowogródzkie → Baza miejscowości kresowych


  8. ↑ Z dniem 19 stycznia 1938 roku dowódca KOP zarządzeniem nr L.4840/tj.og.org/37 zmienił nazwę strażnicy KOP „Kołki” na „Jastrzębów”


  9. ↑ wieś Kołki, gmina Zaostrowiecze, powiat nieświeski, województwo nowogródzkie → Baza miejscowości kresowych


  10. ↑ Kledzik Zygmunt Jan, kpt. piech., w KOP od 1935. Do mobilizacji dca 2 kompanii granicznej „Chominka“ baonu KOP „Kleck”. We wrześniu 1939 dca II batalionu piechoty 96 pułku piechoty. W trakcie walk z Niemcami ranny 20 września pod Hołoskiem. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 724


  11. ↑ Woronowicz Lucjan, por. piech., w KOP od 1935. Do mobilizacji dowódca 1 kompanii granicznej „Chominka” baonu KOP „Ludwikowo”. Przydział mobilizacyjny nieznany. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 757



Przypisy |




  1. ↑ Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.


  2. ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.


  3. ↑ Zarządzenie nr L.3300/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2/1.


  4. ↑ Zarządzenie nr L.3300/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 20/1.


  5. ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.


  6. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.


  7. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 300.


  8. ↑ abc Szkice dyslokacyjne ↓.


  9. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1928.


  10. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7 i 8/1929.


  11. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 25 i 29/1932.


  12. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 55 i 56/1934.


  13. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 86 i 89/1938.


  14. ↑ Wykaz L.dz. 1040/2Br.OP. ↓.


  15. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 8/1929.


  16. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 25/1932.


  17. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 55/1934.


  18. ↑ abcd Prochwicz 2003 ↓, s. 309.


  19. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 89/1938.



Bibliografia |



  • Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].

  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.

  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 

  • Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 2 Brygady KOP nr L.dz. 1040/2Br.OP.

  • Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

  • Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.





























































-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容