Kompania graniczna KOP „Bielczaki” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba graniczna
3Struktura organizacyjna
4Dowódcy kompanii
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924 roku, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 2 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 3 kompanię graniczną KOP.
W listopadzie 1936 roku kompania liczyła 2 oficerów, 7 podoficerów, 4 nadterminowych i 85 żołnierzy służby zasadniczej[b].
W 1939 roku 3 kompania graniczna KOP „Bielczaki” podlegała dowódcy batalionu KOP „Bereźne”[3].
Osobny artykuł: kompania graniczna KOP.
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[4]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[5].
3 kompania graniczna „Bielczaki” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 21 kilometrów 800 metrów[6]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Piaskówka”, „Pereweźna” i „Łuczyce” z komendantury „Bronnica”[7].
Kompanie sąsiednie:
2 kompania graniczna KOP „Lewacze” ⇔ 1 kompania graniczna KOP „Hołyczówka” – 1928[8], 1929[9], 1931[7], 1932[10], 1934[11], 1938[12]
Struktura organizacyjna |
Strażnice kompanii w latach 1928 – 1939[8][9][7][10][11][12][13][c]
strażnica KOP „Berezówka”[d]
strażnica KOP „Astrachanka”
strażnica KOP „Ujście”[e]
strażnica KOP „Frankopol”[f]
Dowódcy kompanii |
kpt. Tadeusz Lipiński (był 1 X 1928 −)[14]
kpt. Kazimierz Kordaszewski (był 31 X 1929 −)[14]
kpt. Tadeusz Wittek[g] (28 III 1930 − 16 IV 1934 → przesunięty na stanowisko adiutanta batalionu)[14]
kpt. Jan Bojarski (10 IV 1934 −)[14]
por. Stanisław Herman (− 1939)[15]
Uwagi |
↑wieś Bielczaki, gmina Ludwipol, powiat kostopolski, województwo wołyńskie → Baza miejscowości kresowych
↑Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 368
↑W 2000 roku Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 roku, odnoszą się do stanu sprzed 1937 roku → Szubański 2000 ↓, s. 87. Wymienił następujące strażnice kompanii nr 3: „Berezówka”, „Astrachówka”, „Ujście St.” i „Frankopol” → Szubański 1993 ↓, s. 277.
↑kolonia Berezówka, gmina Ludwipol, powiat kostopolski, województwo wołyńskie → Baza miejscowości kresowych
↑folwark Ujście, gmina Ludwipol, powiat kostopolski, województwo wołyńskie → Baza miejscowości kresowych
↑kolonia Frankopol, gmina Ludwipol, powiat kostopolski, województwo wołyńskie → Baza miejscowości kresowych
↑26 stycznia 1934 sprostowano nazwisko Wittek na Witek → Obsada oficerska bg „Bereźne” ↓
Przypisy |
↑Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.
↑Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.
↑Szubański 2000 ↓, s. 90.
↑Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 304.
↑ abcSzkice dyslokacyjne ↓.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 33/1932.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 57/1934.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 87/1938.
↑Prochwicz 2003 ↓, s. 311.
↑ abcdObsada oficerska bg „Bereźne” ↓.
↑Prochwicz 2003 ↓, s. 205.
Bibliografia |
Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.Nieznane pola: 1.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Wykaz zmian stanu oficerów batalionu granicznego KOP „Bereźne” w latach 1927-1934 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Korpus Ochrony Pogranicza
Dyslokacja KOP w 1938 • Dowództwo KOP • CSP KOP • dżand KOP
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
II Rzeczpospolita
