Placówka wywiadowcza KOP nr 7




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




































Placówka wywiadowcza KOP nr 7


Historia

Państwo

 II Rzeczpospolita
Sformowanie

1929
Rozformowanie

1939
Organizacja
Numer
kryptonimowy: 71[a]
Dyslokacja

Rokitno

Rodzaj wojsk

Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość

Brygada KOP „Polesie”
Ekspozytura Oddziału II nr 5

Placówka wywiadowcza KOP nr 7 – organ wykonawczy wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Obsada personalna placówki


  • 3 Uwagi


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Placówka utworzona została w lipcu 1929 roku jako placówka wywiadowcza KOP nr 7 „Rokitno”/„Sarny”. Wchodziła w skład Brygady KOP „Polesie”[1]. Pod względem pracy wywiadowczej podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 5 „Lwów”[2], pod względem pracy kontrwywiadowczej szefowi samodzielnego referatu informacyjnego DOK II Lublin[3], a pod względem wyszkolenia wojskowego dowódcy pułku KOP „Sarny”[4]. Pod względem administracyjno-gospodarczym placówkę przydzielono do 18 batalionu KOP[5]. Działała na terenie odpowiedzialności 2. 18 batalionu granicznego[6]. Zgodnie z etatem placówka liczyła 3 oficerów[b], 3 podoficerów i 4 szeregowych[3]. W listopadzie 1931 roku etat placówki zwiększono o etat kapitana − zastępcy dowódcy placówki[7].


W październiku 1933 roku, jako placówka wywiadowcza KOP nr 7 „Sarny” podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 5 „Lwów”[2]. Z dniem 1 grudnia 1936 roku placówka wywiadowcza KOP nr 6 przejęła od placówki wywiadowczej KOP nr 7 teren gminy Wysock i Berezów powiatu stolińskiego[8].


Jednostką administracyjną dla placówki nr 7 był batalion KOP „Rokitno”[9].


W 1939 roku placówka wywiadowcza KOP nr 7 „Sarny” nadal podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 5 „Lwów”[10] i stacjonowała w Sarnach[11].



Obsada personalna placówki |


Komendanci placówki

  • kpt. Gdesz (1929 – był w 1933)[12]

Obsada placówki w lipcu 1929[13]



  • kierownik placówki − kpt. Gdesz

  • oficer ofensywny − por. Bem Antoni

  • oficer kontrwywiadu − por. Danhofer Włodzimierz


Obsada personalna w marcu 1939 roku[11][c]:



  • kierownik placówki – mjr adm. (piech.) Mikołaj Lipiński

  • oficer placówki – kpt. piech. Janusz Jerzy Makarczyński

  • oficer placówki – kpt. art. Alojzy Zakrzewski

  • oficer placówki – kpt. adm. (art.) Jan V Zieliński



Uwagi |




  1. Zarządzenie szefa sztabu KOP ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 428


  2. Byli to: kierownik placówki (major), oficer do spraw wywiadu zaczepnego (kapitan), oficer do spraw kontrwywiadu i spraw przemytniczych (kapitan) → Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1/zał.1


  3. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[14].



Przypisy |




  1. Prochwicz 2003 ↓, s. 41.


  2. ab Prochwicz 2003 ↓, s. 50.


  3. ab Prochwicz 2003 ↓, s. 40.


  4. Zarządzenie nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 ↓, s. 2.


  5. Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 2.


  6. Polak 1999 ↓, s. 91.


  7. Zarządzenie nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 ↓, s. 1.


  8. Wyciąg z rozkazu nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 ↓, s. 2.


  9. Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2 zał. 47.


  10. Prochwicz 2002 ↓, s. 32.


  11. ab Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 922.


  12. Pepłoński 1994 ↓, s. 123.


  13. Polak 1999 ↓, s. 99.


  14. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.



Bibliografia |



  • Andrzej Pepłoński: Wywiad Korpusu Ochrony Pogranicza (1924-1939). W: Lech Grochowski[red.]: Korpus Ochrony Pogranicza w 70 rocznicę powstania. Materiały z konferencji popularnonaukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1994.

  • Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.

  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.


  • Jerzy Prochwicz. Wywiad Korpusu Ochrony Pogranicza 1924-1939. „Problemy Ochrony Granic”. 22, 2002. 

  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

  • Regina Czarnecka: Oddział II Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921-1939. [dostęp 2016-03-04].

  • Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadu nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 z 15 lipca 1929 roku.

  • Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadowczej nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 z 19 listopada 1931 roku.

  • Wyciąg z rozkazu dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie przekazania powiatu krzemienieckiego placówkom nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 z 6 listopada 1936 roku.

  • Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937 roku.

  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.






這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna