Kompania graniczna KOP „Boryszkowce” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba graniczna
3Struktura organizacyjna
4Dowódcy kompanii
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Sformowana w 1925 roku w strukturze 14 batalionu ochrony pogranicza jako 1 kompania graniczna „Boryszkowce”.[1].
W listopadzie 1936 roku kompania liczyła 2 oficerów, 9 podoficerów, 5 nadterminowych i 96 żołnierzy służby zasadniczej[a].
W wyniku realizacji drugiej fazy reorganizacji KOP, w czerwcu 1937 w batalionie KOP „Borszczów” została zlikwidowana 1 kompania graniczna „Boryszkowce” i 4 kompania graniczna „Korolówka”, a utworzona 1 kompania graniczna „Mielnica”[2]. Kompania Mielnica przejęła odcinek dotychczasowej 1 kompanii „Boryszkowice” i resztę odcinka zlikwidowanej kompanii „Korolówka”[3]. Dla 1 kompanii „Mielnica” wynajęto pomieszczenia koszarowe[4]. W jej skład weszły strażnice: „Ujscie Biskupie”, „Mielnica”, „Wojkowce”, „Bielowce”, „Okopy Św Trójcy” i „Boryszkowce”. Kompania objęła odcinek począwszy od punktu styku z odcinkiem SG - słup graniczny 57/3[5].
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[6]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[7]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Wojtkowce”, „Laszkowce” i „Isakowce” z komendantury „Żwaniec”[8].
Kompanie sąsiednie:
3 kompania graniczna KOP „Kudryńce” ⇔ 4 kompania graniczna KOP „Korolówka” – 1928[9], 1929[10], 1931[8], 1932[11], 1934[12]
Struktura organizacyjna |
Rozmieszczenie batalionu KOP „Borszczów” w 1931
Strażnice kompanii w latach 1928 – 1934[9][10][8][11][12]
strażnica KOP „Boryszkowce”[b]
strażnica KOP „Wygoda Boryszkowiecka”[c][d]
strażnica KOP „Okopy św. Trójcy”[e]
strażnica KOP „Bielowce”[f]
strażnica KOP „Wołkowce”[g]
Dowódcy kompanii |
kpt. Dionizy Błeszyński (28 III 1930 -był 30 IV 1931)[13]
Uwagi |
↑Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 369
↑wieś Boryszkowce, gmina Okopy Św. Trójcy, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
↑W dokumentach występuje też pod nazwą Wygoda → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 41/1932 i Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 59/1934
↑przysiółek Wygoda Boryszkowiecka, gmina Okopy Św. Trójcy, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
↑wieś Okopy Św. Trójcy, gmina Okopy Św. Trójcy, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
↑wieś Bielowce, gmina Okopy Św. Trójcy, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
↑wieś Wołkowce, gmina Dźwiniaczka, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
Przypisy |
↑Wykaz zmian oficerów 14 b KOP ↓.
↑Zarządzenie nr L.3300/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2/1.
↑Zarządzenie nr L.2210/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 1/zał..
↑Zarządzenie nr L.2210/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 1.
↑Zarządzenie nr L.2335/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2.
↑Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
↑ abcSzkice dyslokacyjne ↓.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1928.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1929.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 41/1932.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 59/1934.
↑Obsada oficerska bg „Borszczów” ↓.
Bibliografia |
Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.Nieznane pola: 1.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
II Rzeczpospolita
