Placówka wywiadowcza KOP nr 6




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




































Placówka wywiadowcza KOP nr 6


Historia

Państwo
 II Rzeczpospolita
Sformowanie
1929
Rozformowanie
1939
Organizacja
Numer
 kryptonimowy: 65[a]
Dyslokacja
Łachwa; Łuniniec

Rodzaj wojsk
Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość
Brygada KOP „Polesie”

Placówka wywiadowcza KOP nr 6 – organ wykonawczy wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Obsada personalna placówki


  • 3 Uwagi


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Placówka utworzona została w lipcu 1929 roku w Łachwie[1]. Wchodziła w skład Brygady KOP „Polesie”[2]. Pod względem pracy wywiadowczej podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”[3], pod względem pracy kontrwywiadowczej szefowi samodzielnego referatu informacyjnego DOK IX Brześć[4], a pod względem wyszkolenia wojskowego dowódcy Brygady KOP „Polesie”[5]. Działała na terenie odpowiedzialności 15. 16. i 77 batalionu granicznego[6]. Zgodnie z etatem placówka liczyła 3 oficerów[b], 3 podoficerów i 4 szeregowych[4]. Pod względem administracyjno-gospodarczym placówkę przydzielono do 16 batalionu KOP[7].


Z dniem 1 grudnia 1936 roku placówka wywiadowcza KOP nr 6 przejęła od placówki wywiadowczej KOP nr 7 teren gminy Wysock i Berezów powiatu stolińskiego[8].


W 1937 jednostką administracyjną dla placówki nr 6 był batalion KOP „Sienkiewicze”[9].


W 1939 roku placówka wywiadowcza KOP nr 6 „Łuniniec” podlegała nadal szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”[10] i stacjonowała w Łunińcu[11].



Obsada personalna placówki |


Kierownicy placówki


  • kpt. Mieczysław Ostrowski (1929 )

  • kpt. Józef Herzog (21 III 1930 − )

  • kpt. Wiesław Hołubowski (– 10 I 1933 → na kurs w CWPiech[12] )

  • p.o. por. Michał Wojciechowski (28 VI 1933[13] − )

  • p.o. kpt. Jan II Lipiński (15 IV 1934[14] − )


Obsada placówki w lipcu 1929[15]



  • kierownik placówki − kpt. Ostrowski Mieczysław

  • oficer ofensywny − por. Grabowiecki Józef

  • oficer kontrwywiadu − por. Milewski Edward


Obsada personalna w marcu 1939 roku[11][c]:



  • kierownik placówki – kpt adm. (piech.) Jan Maciej Lipiński

  • oficer placówki – kpt. piech. Mieczysław Wawrzyniec Rokicki

  • oficer placówki – kpt. piech. Tadeusz Mieczysław Olszewski



Uwagi |




  1. ↑ Zarządzenie szefa sztabu KOP ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 428


  2. ↑ Byli to: kierownik placówki (major), oficer do spraw wywiadu zaczepnego (kapitan), oficer do spraw kontrwywiadu i spraw przemytniczych (kapitan) → Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1/zał.1


  3. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[16].



Przypisy |




  1. ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1.


  2. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 41.


  3. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 50.


  4. ↑ ab Prochwicz 2003 ↓, s. 40.


  5. ↑ Zarządzenie nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 ↓, s. 2.


  6. ↑ Polak 1999 ↓, s. 91.


  7. ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 2.


  8. ↑ Wyciąg z rozkazu nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 ↓, s. 2.


  9. ↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2 zał. 47.


  10. ↑ Prochwicz 2002 ↓, s. 32.


  11. ↑ ab Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 922.


  12. ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 2.


  13. ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 19.


  14. ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 49.


  15. ↑ Polak 1999 ↓, s. 98.


  16. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.



Bibliografia |



  • Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.

  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.


  • Jerzy Prochwicz. Wywiad Korpusu Ochrony Pogranicza 1924-1939. „Problemy Ochrony Granic”. 22, 2002. 

  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

  • Regina Czarnecka: Oddział II Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921-1939. [dostęp 2016-03-04].

  • Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadu nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 z 15 lipca 1929 roku.

  • Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadowczej nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 z 19 listopada 1931 roku.

  • Wyciąg z rozkazu dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie przekazania powiatu krzemienieckiego placówkom nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 z 6 listopada 1936 roku.

  • Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937 roku.

  • Wykazy imienne całkowitej obsady oficerskiej oraz zmian stanu oficerów Szefostwa Wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1933-1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.












































































p • d • e

Polskie służby specjalne
Obecne












Cywilne

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego • Agencja Wywiadu • Centralne Biuro Antykorupcyjne
Wojskowe

Służba Kontrwywiadu Wojskowego1 • Służba Wywiadu Wojskowego1


Coat of arms of Poland-official3.png
Dawne












Cywilne

II RP: Policja Polityczna
PRL: Urząd Bezpieczeństwa / Służba Bezpieczeństwa (RBP / MBP / KdsBP / MSW)
III RP: Urząd Ochrony Państwa
Wojskowe

II RP: Oddział II SG WP • Wywiad KOP • Wywiad SG
PRL: Informacja Wojskowa / część kontrwywiadowcza WSW • Oddział II SG WP / Zarząd II SG WP • Zwiad WOP
III RP: Wojskowe Służby Informacyjne



1 działająca na rzecz Sił Zbrojnych RP, lecz wchodząca w ich skład tylko w razie ogłoszenia powszechnej lub częściowej mobilizacji oraz w czasie wojny



-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容