Kompania graniczna KOP „Kurhany”




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




























Kompania graniczna KOP „Kurhany”


Historia

Państwo
 II Rzeczpospolita
Rozformowanie
1939
Organizacja
Dyslokacja
Kurhany[a]

Formacja
Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość
batalion KOP „Ostróg”



Rozmieszczenie batalionu KOP „Ostróg” w 1931


Kompania KOP Kurhany w 1934.png

Kompania graniczna KOP „Kurhany” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Służba graniczna


  • 3 Struktura organizacyjna kompanii


  • 4 Dowódcy kompanii


  • 5 Uwagi


  • 6 Przypisy


  • 7 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924 roku, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 3 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 28 kompanii granicznej KOP „Kurchany”[3]. 5 lutego 1925 pododcinek nr 28 przejęła kompania nowo sformowanego 11 batalionu granicznego[4].


W 1939 roku 1 kompania graniczna KOP „Kurhany” podlegała dowódcy batalionu KOP „Ostróg”[5].



 Osobny artykuł: kompania graniczna KOP.


Służba graniczna |


Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[6]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[7].


1 kompania graniczna „Kurhany” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 25 kilometrów 124 metrów[8]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Koziołek”, „Sołowje” i „Czerniwody” z komendantury „Krzywin”[9].


Wydarzenia:


  • W meldunku sytuacyjnym z 21 stycznia 1925 roku napisano:


Według posiadanych informacji silniejsza grupa dywersyjno-powstańcza grupuje się na odcinku Sknyt-Ułaszanówka-Lisicze. W związku z tym bolszewicy podsłuchują i obserwują naszą obsadę w punktach Sknyt, Ułaszanówka, kol. Moszczanówka. Wydano odpowiednie zarządzenia[10].

  • W meldunku sytuacyjnym z 23 stycznia 1925 roku napisano:


Z polecenia punktu przejściowego 20 stycznia wysiedlono 21 przemytników, a 21 stycznia 7 przemytników. Na strażnicy KOP „Moszczanica” przytrzymano dwóch przemytników z manufakturą wartości 500 złotych[11].

Kompanie sąsiednie:


  • 2 kompania graniczna KOP „Hłuboczek” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Nowomalin” – 1928[12], 1929[13], 1931[9], 1932[14], 1934[15], 1938[16]

Wydarzenia:


  • 6 marca 1925 dowódca 110 strażnicy sierż. Piotr Jarosławski wyszedł na kontrolę posterunku i zaginął. Przypuszczano, ze zabłądził i został zatrzymany przez sowieckie elementy graniczne[17].


Struktura organizacyjna kompanii |


Strażnice kompanii w 1928 i 1931[18][12][9][b]:



  • 109a strażnica KOP „Marjanówka”

  • 109 strażnica KOP „Moszczanica”

  • 110 strażnica KOP „Badówka”

  • 111 strażnica KOP „Wielbowno”[c]

  • 112 strażnica KOP „Ostróg” (i szkoła podoficerów niezawodowych)


Strażnice kompanii w 1929, 1932 i 1934[13][19][20][d]:



  • strażnica KOP „Moszczanica”

  • strażnica KOP „Badówka”

  • strażnica KOP „Wielbowno”

  • strażnica KOP „Ostróg”


Strażnice kompanii w 1938[16]



  • strażnica KOP „Moszczanica”

  • strażnica KOP „Blok Mohylany”

  • strażnica KOP „Wielbowno”

  • strażnica KOP „Ostróg”


Organizacja kompanii 17 września 1939[23]:



  • dowództwo kompanii

  • pluton odwodowy

  • 1 strażnica KOP „Moszczanica”

  • 2 strażnica KOP „Blok Mohylany”

  • 3 strażnica KOP „Wielbowno”

  • 4 strażnica KOP „Ostróg”



Dowódcy kompanii |



  • por. Józef Wejsbach (był IX 1928 – 27 XI 1928)[24]

  • kpt. Wilhelm Wittlin (27 XI 1928 – 11 IV 1932 → kwatermistrz batalionu)[24]

  • kpt. Romuald Borysowicz (1 IV 1933 – )[24]

  • kpt. Henryk Jurczyński[e](– 1939)[26]



Uwagi |




  1. ↑ wieś Kurhany, gmina Sijańce, powiat zdołbunowski, województwo wołyńskie


  2. ↑ Strażnice 109 i 110 zakwaterowane były w „budynkach popolicyjnych”, strażnica nr 111 w budynku prywatnym, strażnica 112 w budynku prywatnym własnym. Odwód i dowództwo kompanii zakwaterowane było w koszarach „nowego typu”[18]


  3. ↑ W dokumentach występuje też pod nazwą Wielbowne[12][13].


  4. ↑ W 2000 roku Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 roku, odnoszą się do stanu sprzed 1937 roku[21]. Wymienił następujące strażnice:„Badówka”, „Mohylany”, „Wielbowo”[22].


  5. ↑ Jurczyński Henryk (1900-1940), kpt. piech., w KOP od 1934. Do mobilizacji dca 1 kompanii granicznej „Kurhany”. We wrześniu 1939 na dotychczas zajmowanym stanowisku. Więzień obozu w Kozielsku. Zamordowany przez NKWD[25].



Przypisy |




  1. ↑ Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.


  2. ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.


  3. ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 11/25.


  4. ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 24/25.


  5. ↑ Szubański 2000 ↓, s. 90.


  6. ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.


  7. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.


  8. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 306.


  9. ↑ abc Szkice dyslokacyjne ↓.


  10. ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 11/1925.


  11. ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 13/1925.


  12. ↑ abc Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1928.


  13. ↑ abc Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1929.


  14. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 34/37/1932.


  15. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 58/1934.


  16. ↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 88/1938.


  17. ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 48/25.


  18. ↑ ab Wykaz L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. ↓.


  19. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 37/1932.


  20. ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 57/1934.


  21. ↑ Szubański 2000 ↓, s. 87.


  22. ↑ Szubański 1993 ↓, s. 278.


  23. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 312.


  24. ↑ abc Obsada oficerska bg „Ostróg” ↓.


  25. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 723.


  26. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 656.



Bibliografia |



  • Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].

  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.

  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 

  • Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 1 Brygady KOP nr L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk.

  • Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

  • Meldunki sytuacyjne dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.





























































-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA...
閱讀完整內容

Rikitea

圖片
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Country   France Overseas collectivity   French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
閱讀完整內容

University of Vienna

圖片
"Vienna University" redirects here. For Vienna University of Economics and Business, see Vienna University of Economics and Business. University of Vienna Universität Wien Type Public Established 1365 Budget € 544 million [1] Rector Heinz Engl Academic staff 6,765 Administrative staff 3,106 Students 94,000 [2] Postgraduates 16,490 Doctoral students 8,945 Location Main building, Vienna , Austria 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Coordinates: 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Campus Urban Colors Blue and White           Affiliations Campus Europae, EUA, UNICA Website www.univie.ac.at/en Data as of 2016 [update] The University of Vienna (German: Universität Wien ) is a public university located in Vienna, Austria. It was founded by Duke Rudolph IV in 1365 and is one of the oldest universities in the Ge...
閱讀完整內容