Kompania graniczna KOP „Kurhany” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba graniczna
3Struktura organizacyjna kompanii
4Dowódcy kompanii
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924 roku, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 3 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 28 kompanii granicznej KOP „Kurchany”[3]. 5 lutego 1925 pododcinek nr 28 przejęła kompania nowo sformowanego 11 batalionu granicznego[4].
W 1939 roku 1 kompania graniczna KOP „Kurhany” podlegała dowódcy batalionu KOP „Ostróg”[5].
Osobny artykuł: kompania graniczna KOP.
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[6]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[7].
1 kompania graniczna „Kurhany” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 25 kilometrów 124 metrów[8]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Koziołek”, „Sołowje” i „Czerniwody” z komendantury „Krzywin”[9].
Wydarzenia:
W meldunku sytuacyjnym z 21 stycznia 1925 roku napisano:
Według posiadanych informacji silniejsza grupa dywersyjno-powstańcza grupuje się na odcinku Sknyt-Ułaszanówka-Lisicze. W związku z tym bolszewicy podsłuchują i obserwują naszą obsadę w punktach Sknyt, Ułaszanówka, kol. Moszczanówka. Wydano odpowiednie zarządzenia[10].
W meldunku sytuacyjnym z 23 stycznia 1925 roku napisano:
Z polecenia punktu przejściowego 20 stycznia wysiedlono 21 przemytników, a 21 stycznia 7 przemytników. Na strażnicy KOP „Moszczanica” przytrzymano dwóch przemytników z manufakturą wartości 500 złotych[11].
Kompanie sąsiednie:
2 kompania graniczna KOP „Hłuboczek” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Nowomalin” – 1928[12], 1929[13], 1931[9], 1932[14], 1934[15], 1938[16]
Wydarzenia:
6 marca 1925 dowódca 110 strażnicy sierż. Piotr Jarosławski wyszedł na kontrolę posterunku i zaginął. Przypuszczano, ze zabłądził i został zatrzymany przez sowieckie elementy graniczne[17].
Struktura organizacyjna kompanii |
Strażnice kompanii w 1928 i 1931[18][12][9][b]:
109a strażnica KOP „Marjanówka”
109 strażnica KOP „Moszczanica”
110 strażnica KOP „Badówka”
111 strażnica KOP „Wielbowno”[c]
112 strażnica KOP „Ostróg” (i szkoła podoficerów niezawodowych)
Strażnice kompanii w 1929, 1932 i 1934[13][19][20][d]:
strażnica KOP „Moszczanica”
strażnica KOP „Badówka”
strażnica KOP „Wielbowno”
strażnica KOP „Ostróg”
Strażnice kompanii w 1938[16]
strażnica KOP „Moszczanica”
strażnica KOP „Blok Mohylany”
strażnica KOP „Wielbowno”
strażnica KOP „Ostróg”
Organizacja kompanii 17 września 1939[23]:
dowództwo kompanii
pluton odwodowy
1 strażnica KOP „Moszczanica”
2 strażnica KOP „Blok Mohylany”
3 strażnica KOP „Wielbowno”
4 strażnica KOP „Ostróg”
Dowódcy kompanii |
por. Józef Wejsbach (był IX 1928 – 27 XI 1928)[24]
kpt. Wilhelm Wittlin (27 XI 1928 – 11 IV 1932 → kwatermistrz batalionu)[24]
kpt. Romuald Borysowicz (1 IV 1933 – )[24]
kpt. Henryk Jurczyński[e](– 1939)[26]
Uwagi |
↑wieś Kurhany, gmina Sijańce, powiat zdołbunowski, województwo wołyńskie
↑Strażnice 109 i 110 zakwaterowane były w „budynkach popolicyjnych”, strażnica nr 111 w budynku prywatnym, strażnica 112 w budynku prywatnym własnym. Odwód i dowództwo kompanii zakwaterowane było w koszarach „nowego typu”[18]
↑W dokumentach występuje też pod nazwą Wielbowne[12][13].
↑W 2000 roku Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 roku, odnoszą się do stanu sprzed 1937 roku[21]. Wymienił następujące strażnice:„Badówka”, „Mohylany”, „Wielbowo”[22].
↑Jurczyński Henryk (1900-1940), kpt. piech., w KOP od 1934. Do mobilizacji dca 1 kompanii granicznej „Kurhany”. We wrześniu 1939 na dotychczas zajmowanym stanowisku. Więzień obozu w Kozielsku. Zamordowany przez NKWD[25].
Przypisy |
↑Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.
↑Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.
↑Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 11/25.
↑Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 24/25.
↑Szubański 2000 ↓, s. 90.
↑Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 306.
↑ abcSzkice dyslokacyjne ↓.
↑Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 11/1925.
↑Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 13/1925.
↑ abcKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1928.
↑ abcKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1929.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 34/37/1932.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 58/1934.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 88/1938.
↑Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 48/25.
↑ abWykaz L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. ↓.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 37/1932.
↑Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 57/1934.
↑Szubański 2000 ↓, s. 87.
↑Szubański 1993 ↓, s. 278.
↑Prochwicz 2003 ↓, s. 312.
↑ abcObsada oficerska bg „Ostróg” ↓.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 723.
↑Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 656.
Bibliografia |
Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
II Rzeczpospolita
